Een advocatenkantoor is een bureau voor juridische dienstverlening dat als hoofdwerkzaamheid juridische werkzaamheden door advocaten heeft. De meeste werknemers zijn dan ook advocaat. Men spreekt tegenwoordig ook wel van "fee-earners", omdat zij met het bedrijven van de "core business" direct verantwoordelijk zijn voor de omzet. Hun uren worden rechtstreeks gedeclareerd bij cliënten.
Advocatenkantoor
Advocatenkantoor II
Verder is er ondersteunend personeel. Dit zijn onder andere secretaressen, IT-ers en personeelsfunctionarissen. Naar analogie met de term "fee-earners" worden ze wel eens als "fee-burners" aangeduid, wat een pejoratieve term is daar het suggereert dat ze een kostenpost zijn. Hun werkzaamheden kunnen namelijk niet gedeclareerd worden, hoewel de meeste kantoren wel een percentage kantoorkosten berekenen.
Advocatenkantoor III
Advocatenkantoren lijken qua structuur vaak op een accountantskantoor of een belastingadvieskantoor, maar verschillen van deze laatste in het feit dat de advocatuur een beschermd beroep is. Dit bakent ook de grens af met een rechtsbijstandpraktijk en een incassobureau. Deurwaarderskantoren en notarissen vormen echter weer groepen apart, daar ook hun beroepen beschermd zijn. Het komt wel vaak voor dat een advocatenkantoor notarissen aan zijn organisatie heeft verbonden. Advocatenkantoren bestaande uit meer dan een advocaat waren tot recent veelal georganiseerd als maatschap, maar ook B.V.'s en N.V.'s komen als organisatievorm voor.
Consument in het recht
In het recht is een consument iemand die een overeenkomst sluit en daarbij niet handelt in de uitoefening van een beroep of bedrijf. Consumenten hebben in de praktijk veelal niet de mogelijkheid om te onderhandelen over de inhoud van de gesloten overeenkomst. Om de consument te beschermen tegen al te onredelijke voorwaarden in de gesloten overeenkomst, zijn voor een aantal overeenkomsten die frequent door consumenten worden gesloten (zoals koop in de winkel, koop op internet, reizen, eenvoudige diensten, financiële diensten) dwingende regels vastgesteld. Indien toch van die regels wordt afgeweken, kan de consument door een enkele mededeling aan de verkoper of dienstverlener een dergelijke afwijking ongedaan maken ('vernietigen'). De regels die de consument moeten beschermen, worden ook wel aangeduid als consumentenrecht. Meer informatie over wat de rechten van een consument zijn, kan worden gevonden op www.consuwijzer.nl, een site die door de overheid wordt ondersteund. Belangen van consumenten worden onder meer behartigd door de Consumentenbond en sinds 1 januari 2007 door de Consumentenautoriteit, een toezichthouder die onder het Ministerie van Economische Zaken valt.
Erfrecht
Het Nederlandse erfrecht is geregeld in boek 4 van het Burgerlijk wetboek. De term die de wet daarbij hanteert is de erfopvolging. Dit is één van gevallen waarbij men goederen (bezittingen en schulden) verkrijgt onder algemene titel (art 80 BW 3). De erfgenamen (ook erven genoemd) volgen de overledene, aangeduid als de erflater, op in diens positie. Zowel zijn bezittingen als zijn schulden worden door het aanvaarden van de nalatenschap deel van het vermogen van de erfgenamen. Ook legaten van de erflater creëren voor de erfgenamen schulden; een legaat komt, tenzij het aan een of meer bepaalde erfgenamen of legatarissen is opgelegd, ten laste van de gezamenlijke erfgenamen.
Faillissementsrecht
Het faillissement of bankroet is een vorm van beslag op het gehele vermogen van de failliet ten behoeve van de gezamenlijke schuldeisers. Het is, met andere woorden, een collectieve verhaalsprocedure. De taak van de curator is in beginsel het te gelde maken van het vermogen van de failliet, waarna de opbrengst wordt verdeeld onder de schuldeisers. Het faillissement wordt uitgesproken door de rechtbank. Door de faillissementsuitspraak gaat de beschikking en het beheer over het vermogen van de schuldenaar over naar een door de rechtbank aangestelde curator.
Sociaal recht
Sociaal recht is een rechtsgebied dat enerzijds bestaat uit sociaal zekerheidsrecht en anderzijds uit arbeidsrecht in België en het arbeidsrecht en ambtenarenrecht in Nederland. Wat betreft het sociaal zekerheidsrecht bevindt dit rechtsgebied zich op het terrein van het publiekrecht, omdat het dan gaat om de verhouding tussen de gerechtigde van een sociale uitkering en de overheid.
Sociaal recht II
Op het terrein van het arbeidsrecht bevindt dit rechtsgebied zich op het terrein van het privaatrecht, omdat het daar gaat om de overeenkomst tussen de werkgever en de werknemer: de arbeidsovereenkomst. Vanaf het einde van de 19de eeuw vormde het sociaal recht een geheel nieuwe categorie binnen het recht.